ენა,მამული სარწმუნოება

ეკლესიის კარებს შევაღებ
სანთელს ავიღებ და დავანთებ

დაჩოქილი ვილოცებ...

ჩემს სამშობლოზე,ახლობლებზე..

ცრემლი ჩამომედინება,ტკივილის ჟამს...

ასეთი ლამაზი ქვეყანა ღმერთმა გვარგუნა..

ასეთი  კულტურა...

დრო იცვლება,ხალხი აზრი იცვლება...

არ დავკარგოთ ჩვენი კულტურა,ტრადიცია ენა 

მამული,სარწმუნოება...

ეს ჩვენი ვალია... ! 

უსახელო

დედაო ღვთისაო,მარიამ

არ ვარ მე პოეტი ზეციდან მოსული!

არ მაქვს ნიჭი... უბრალოდ ჩემი ხელები წერენ!

მე შენს ხათთან მოვალ და ვილოცებ...

ვილოცებ მათზე ვინც მე მიყვარს....

და ვისაც მე ვუყვარვარ!

ბევრი დამიშავებია.. ალბად ბევრსაც გული ვატკინე...

შენდობას ვითხოვ...

ვითხოვ სიყვარულს პაწიას..

თუ სიყვარული არ მოვა არც ამაზე ვიტყვი უარს...

ჩემი ხსნა, მხოლოდ წერააა

ვწერ და მიხარია!

ტირილი, ეს რა ვაჟკაცობაა, სისუტეა კაცისა!

არ განიკითხო.. წესია ზეციდან ნათქვამი...

მე..... ერთი ბიჭი ვარ..... 

არც პოეტი, არც გმირი...

უბრალო მოკვდავი

ჩემი ლექსი ნიკო გომელაურს

ოცდამეერთე საუკუნის პოეტი..
მისი ლექსები ყველგან გასული...
მისი ნიჭით  ყველა ამაყობს...
ახლაც ენატრები ყველას....
ახლაც სურთ შენი ხმის გაგონება..
ბევრი ამბობდა შენზე ცუდს...
მაგრამ ბევრისთვის გულში კეთილ ანგელოზად დარჩი...
შენი ლექსები, შენი როლები... ოხ... რა მაგარი ხარ...
დღევანდელობას უსწორდებდი თვლას
..მუზები გეხვეოდნენ..
შენი შარმით მოხიბლულნი... გეფერებოდნენ...
არასოდეს დაგვავიწყდები...
შენი ლექსები მუნდამ იქნება ჩვენს გულებში...
მალე წახვედი,მაგრამ  დიდი განძი დაგვიტოვე.....

‘’Однажды в студеную зимнюю пору’’

‘’Однажды в студеную зимнюю пору’’
я  вышел из дома,был сильный мороз
но моё сердце, любовь  твоя грела
город гудел от волнений жизни..
а я всё думал о тебе..
мой ноги привели к тебе..
и я не мог оторвать  взгляд  от тебя
я  не могу жить без тебя...
в сердце навеки ты живешь..
темнота,пустота, некого вокруг
толко ты и я в этой темной, пустоте

смотрим на звезды а там собирается наш любовный круг

უსახელო

ადექი დამაბი,გამაბი,შემაბი...
სიყვარულის ძაფებში დამაბი...
რამდენჯერ შეკპირდი,იმას რომ
სიცოცხლეს დავთმობ შენთვის...
ოხ... რა შავი ვარ...
ალბათ ყვავილებში ყველაზე მახინჯი...
შენამდე ჩემი კოცნა ვერ აღწევს...
ბორიტია,შენ კი კეთილი...
ანგელოზივით სათუთი... 

ნაძვის ხე

მე შენთვის მოვრთავ სიყვარულის ნაძვის ხეს...
ჩამოვკიდებ სიყვარულის ლექსებს...
შემოვახვევ თბილი სიტყვებით....
და ლამაზი გულებით ავანთებ მას....
რომ იცოდე, სიყვარული მარადიულია...
და არ ბერდება,როგორც ეს ნაძვის ხე!

ათასი ფერი..